Ας κάνουμε ένα διάλειμμα από την καθημερινή, στατική μας καφρίλα, και ας μιλήσουμε για το "Ροκ" και τα παράγωγα του, και την κάκιστη χρήση τους στο μπουρδέλο που ονομάζεται Γιουνανιστάν.
Σπάζομαι, και σπάζομαι άσχημα, όταν μαθαίνω για ένα μαγαζί, "έλα μαλάκα, ροκάδικο είναι, έλα να πάμε μία βόλτα". Και σκάς μέσα, και αρχίδια ροκάδικο, μεταλλάδικο του κερατά.
Στο fb του όμως, ονομάζεται "Πρηξμαιπουτς ΡΟΚ μπαρ" και συνοδεύεται από χαρακτηρισμούς όπως "δε ροκ μπαρ οφ δε ταουν" και λοιπές αρχιδιές.
Αυτό το καπέλωμα που έκαναν οι μεταλλάδες στο ροκ, δεν το κατάλαβα ποτέ.Ή μάλλον, μου φαινόταν εντελώς προβοκατόρικο.Σαν να ντρέπονται ρε παιδί μου, να βάλουν σημαία ότι ξερεις "εδω ειναι ΜΕΤΑΛ με όλα του τα πολυακόρεστα, όλες τις τσιρίδες, τις ψωλές και το αχνιστό ατσαλάκι", έπεφτε το βάφτισμα ότι "εδώ είμαστε ΡΟΚ" μήπως και τσιμπήσουν και κανέναν ξέμπαρκο, κανέναν που ακούει την λέξη "μέταλ" και φέυγει είτε τρέχοντας(αν ακόμα σοκάρεται από μίζερους μαλλιαμούσιες), είτε γελώντας(αν γνωρίζει τέτοιους μαλλιαμούσιες).
Δηλαδή για να καταλάβω, αν πάω εγώ σε ένα τέτοιο μαγαζί και πω τον dj "Γειά χαρά ΑΔΕΡΦΕ, έχεις μήπως να βάλεις κάτι από Sonics??" θα μου απαντήσει ναι ή όχι ότι "ξέρεις ΜΑΝ, το μαγαζί παίζει μεταλ" "Ναι, μα λέτε ότι είναι ΡΟΚ μπαρ, είναι δηλαδή πιο ροκ ο κάθε χλιμίτζουρας από μία από τις πιό κλασσικές ροκ μπάντες εβερ?" "....."-------------------> όλα αυτά βεβαίως στην καλύτερη περίπτωση που ο εν λόγω dj (δημοσιοσχετίστικη πλέον θέση, αν έχεις φορτωμενο σκληρο 500gb και μπόλικη σούπα σε κατσαρόλες έγινες κιόλας) γνωρίζει/έχει ακουστά τους Sonics.Ή τους Fleshtones.Έστω τους Velvet Underground, δεν γίνεται, δεν μπορεί!
Και συνεχίζοντας, ακούς εκφράσεις όπως "Rock on αδερφέ!", "Ροκ ή τίποτα ρε μάγκα!"....πες "Μέταλ και τα μυαλά στα σιρκουί", τι είναι αυτό που σε χαλάει ρε παιδί μου, ντρέπεσαι που ακούς μέταλ ή είναι ότι θέλεις να καπελώσεις μία ολόκληρη κουλτούρα που είναι ξεχωριστή (θες δεν θες) από αυτή του μέταλ?
Ακόμα χειρότερα, εκφράσεις όπως "ολα είναι rock n roll"- ε όχι ρε μαλάκα, δεν είναι όλα ροκ εν ρολ.Ροκ εν ρολ είναι ο Chuck berry, είναι οι Stray cats, είναι οι Cramps, δεν είναι ούτε οι σκατοποζεριές σου (=το ανάλογο του λαικοποπ, ούτε ΚΑΝ σκυλάδικο, στην Αμερικη), δεν είναι οι μαλακίες που παίζει ο bon jovi, δεν είναι το black metal που ακους, φυσικά δεν είναι το death metal, και το μεγαλύτερο μέρος του heavy metal δεν έχει ούτε ΙΧΝΟΣ rock n roll. Ποιός ο λόγος λοιπόν να αναφερθείς σε αυτά που παίζεις ως "ροκ εν ρολ??" Τι σκατά, γιατί είναι τόσο ενοχικοί οι μεταλλάδες?Πες "ολα είναι ΜΕΤΑΛ" αφου έτσι και αλλιώς, αυτα που ακούς, μέταλ είναι.
Θυμάμαι, ήμουν πιτσιρικάς, πριν καμιά δωδεκαετία, είχε ένα μεταλ πάρτυ σε ένα μαγαζί-μέταλ όμως έτσι?- και διαφημιζόταν από το ραδιόφωνο ως το "ΡΟΚ ΕΝ ΡΟΛ ΠΑΡΤΥ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ".Σκάει ένας γνωστος μου ροκαμπιλάς (μεγάλος αλογομούρης, του χουν φάει την ζωή τα φρουτάκια και η πρέφα), και τον βλέπω σεκλετιασμένο. "Τι έγινε ρε μλκ, γιατι μούτρα μέχρι το πάτωμα??" " ε τι να σου λέω τώρα ρε μαλάκα, άκουγα ροκ εν ρολ παρτυ και ειπα θα έχει κανένα κουμάντο με Meteors, με κάνα Cochran να ρίξουμε κανέναν χορό,έβαλα την χτένα στην τσέπη, και πήγα.Μπουκάρω μέσα, ακούω κάτι που βαρούσε-μπά λάθος θα έχω κάνει, ας κάτσουμε κανένα μισάωρο μηπως και αλλάξει κάτι.Μπαίνει ενα Motorhead και λεω πως είμαστε σε καλό δρόμο.Μετά σκάνε κάτι ντεθμπλακ δεν ξέρω και πως και τι, τσιμπάω το dj και τον ρωτάω γιατί το κάνει αυτο.Ε μου απαντάει πως όλα είναι ροκ εν ρολ.Ε κάπου εκεί κατάλαβα πως δεν ακούω ροκ εν ρολ ρε παιδί μου, ακούω γιαπωνέζικη τζαζ σαμπλαρισμένη απο τον Τσιλιχρήστο(στα φορτε του τότε έτσι??) και πήρα τα μπούλα μου γιατι έπαιζε και ο Ηρακλής την επόμενη μέρα και δεν ήθελα να χάσω άλλη μία ιστορική βραδυά στο Καυτατζόγλειο".
Φυσικά και στα site, τα ίδια σκατά.Ονομασίες όπως rockmydick.gr, rockonbrothers.gr, μπαίνεις να δείς μία είδηση και διαβάζεις για το πώς χάλασε το πιστολάκι του Rob Halford το 1970, και αν κατουράει ανάποδα ο Phil Anselmo.Τρελές ροκιές δηλαδή."Φιλλλλλαράκι, ελλάδα είσαι, εδώ το ροκ είναι συνυφασμένο με το metal". Όχι ρε συ, δεν είναι,εσείς το κάνατε με το καπέλωμα σας.
Ντάξει,βασικά το χειρότερο είναι ότι κάποιοι με το ζόρι πάνε να μας πείσουν πως το αληθινό ροκ του 80 είναι το a.o.r και το λεγόμενο melodic rock.Μαλακίες ολκής λέω εγώ, το "ροκ" της νοικοκυράς με το τσεμπέρι που χαιδεύεται μονο με την σκέψη του Μαικλ Μπολτον ή της ευτυχισμένης Αμερικάνικης οικογένειας ενώ τρώει το πρωινό της. Ακίνδυνο, άνευρο, αδιάφορο, απευθύνεται στα γνωστά ξενέρωτα μουλάρια που θα ήθελαν να γίνουν γιάππηδες αλλά δεν μπορούν, και ονειροπολούν μέσω αυτής της μουσικής πουστιάς.Αλλά εδώ σε λίγο θα μας πουν ότι ο μεγαλύτερος ηθοποιός που βγήκε το 80 ήταν ο Ντον Τζόνσον, τι ψάχνεις...
Ο Έλληνας είναι ένας ignorant κάφρος, αυτό είναι δεδομένο.Βαφτίζει όπως και όποτε μπορεί οτιδήποτε του κάνει κέφι, αρκεί να ακουστεί καλά στα αυτιά του και κυρίως στα αυτιά των άλλων.Και όλα αυτά, συνδυαζόμενα με την τερατώδη του άγνοια. Σε όλους τους κύκλους γίνεται αυτό.Οι τρανσάδες, χαλαρά τραβάνε τα ίδια.Για αυτούς που ακούγαν συνειδητοποιημένα techno στις αρχές του 90, δεν το συζητάω, αυτοι έτρωγαν στην μάπα τον κάθε άσχετο που άκουγε euro dance και δήλωνε ότι είναι φανατικός οπαδός της techno. Στην "κουλτούρα"(η οποία στην πόλη μου ευτυχώς αυτοπεριορίζεται στο στενό από Ζεύξιδος έως Ικτίνου), έχεις τον κάθε ένα να δηλώνει ΟΤΙ θέλει, χωρίς φυσικά να έχει ψάξει στο ελάχιστο τι σημαίνει να είσαι λάτρης του εξπρεσσιονισμού, του μινιμαλισμού(και πως να είσαι μάνα μου όταν φοράς στα χέρια σου μισό κιλό αλυσίδες γύφτικες που βαράνε σαν τις καμπάνες της πλατείας Duomo), η περσυνή μουσική μόδα εκεί είναι μπανάλ, αλλά όλοι πηγαίνουμε να δούμε λάιβ σαν τα καλά πρόβατα τους James ή τον Moby-έτσι είναι, οι "ανεξάρτητες ρίζες μας" και ο σκεπτόμενος τρόπος ζωής μας στέλνουν κατευθείαν στην αγκαλιά του Tim Booth, να τραγουδάμε όλοι μαζί, αδερφομένοι,This bed is on fire.Το κάναμε και το ροκ χρέος μας για φέτος, το μάθαν όλοι οι φίλοι μας, οπότε δεν έχει πόρτα στα κουλτουροστέκια.Α ναι, έρχεται και το καλοκαίρι, το must της Αμοργού, της Ικαρίας και της Ιου είναι δεδομένο-που αλλού θα μπορέσεις να ξεκουράσεις καλέ αυτό το ανήσυχο πνεύμα?Στις ήρεμες, οικογενειακές,γραφικές παραλίες π.χ της Θάσου?Τσκ-τσκ-τσκ,τρέ μπανάλ και μικροαστικά μην σου πω μανάρι μου."Καλέ συ Δώρα, ο φίλος σου είναι ΠΟΛΥ ΚΑΓΚΟΥΡΑΣ" "καλέ συ κυρα-γαμιόλα έχεις τόσες τρίχες στο χέρι όσες ο Μαλιούφας και περνιέσαι και για καυλόμουνο".
Αυτή η χώρα παίρνει τα σκατά που της αξίζουν, και είμαι πολύ περήφανος, που από μικρό παιδί σχεδόν, δεν είχα κανένα αίσθημα αγάπης προς την πατρίδα(και οποιαδήποτε άλλη).Γιατί απλούστατα, αυτό πλέον μετατρέπει σε πιο εύκολη την φυγή μου(μας) από την χώρα, σύντομα.Έχεις νιώσει ποτέ, γυρνώντας από μία χώρα που σου αρέσει, του εξωτερικού, να παθαίνεις κατάθλιψη πατώντας και μόνο το πόδι σου στην χώρα που γέννησε την φέτα?Εγώ ναι, πάντα.Θα μας λείψει ο τεράστιος ΠΑΟΚ, αλλά αφήνουμε και κάτι πίσω να μας θυμίζει και τις όμορφες στιγμές....και μην ξεχνάτε, η κρίση θα τελειώσει σε 3 βδομάδες από τώρα, το αφεντικό μου που είναι "μέσα στα πράγματα" είχε αυτήν την αποκλειστικότητα, στην προσπάθεια να μην με χάσει.Δεν μου υποσχόσουν μία δισκογραφία των The Sound (μαζί με τα Outsiders και τα προσωπικα του Borland-λεφτά ΕΧΕΤΕ) ρε μάστορα? Πιο εύκολα θα με έπειθες να μείνω εδώ και να βουλιάξω μαζί σου.Θα με έκανε βασίλισσα.
Ντίσκο-ντίσκο,Μπεηζάνη.
.
Σπάζομαι, και σπάζομαι άσχημα, όταν μαθαίνω για ένα μαγαζί, "έλα μαλάκα, ροκάδικο είναι, έλα να πάμε μία βόλτα". Και σκάς μέσα, και αρχίδια ροκάδικο, μεταλλάδικο του κερατά.
Στο fb του όμως, ονομάζεται "Πρηξμαιπουτς ΡΟΚ μπαρ" και συνοδεύεται από χαρακτηρισμούς όπως "δε ροκ μπαρ οφ δε ταουν" και λοιπές αρχιδιές.
Αυτό το καπέλωμα που έκαναν οι μεταλλάδες στο ροκ, δεν το κατάλαβα ποτέ.Ή μάλλον, μου φαινόταν εντελώς προβοκατόρικο.Σαν να ντρέπονται ρε παιδί μου, να βάλουν σημαία ότι ξερεις "εδω ειναι ΜΕΤΑΛ με όλα του τα πολυακόρεστα, όλες τις τσιρίδες, τις ψωλές και το αχνιστό ατσαλάκι", έπεφτε το βάφτισμα ότι "εδώ είμαστε ΡΟΚ" μήπως και τσιμπήσουν και κανέναν ξέμπαρκο, κανέναν που ακούει την λέξη "μέταλ" και φέυγει είτε τρέχοντας(αν ακόμα σοκάρεται από μίζερους μαλλιαμούσιες), είτε γελώντας(αν γνωρίζει τέτοιους μαλλιαμούσιες).
Δηλαδή για να καταλάβω, αν πάω εγώ σε ένα τέτοιο μαγαζί και πω τον dj "Γειά χαρά ΑΔΕΡΦΕ, έχεις μήπως να βάλεις κάτι από Sonics??" θα μου απαντήσει ναι ή όχι ότι "ξέρεις ΜΑΝ, το μαγαζί παίζει μεταλ" "Ναι, μα λέτε ότι είναι ΡΟΚ μπαρ, είναι δηλαδή πιο ροκ ο κάθε χλιμίτζουρας από μία από τις πιό κλασσικές ροκ μπάντες εβερ?" "....."-------------------> όλα αυτά βεβαίως στην καλύτερη περίπτωση που ο εν λόγω dj (δημοσιοσχετίστικη πλέον θέση, αν έχεις φορτωμενο σκληρο 500gb και μπόλικη σούπα σε κατσαρόλες έγινες κιόλας) γνωρίζει/έχει ακουστά τους Sonics.Ή τους Fleshtones.Έστω τους Velvet Underground, δεν γίνεται, δεν μπορεί!
Και συνεχίζοντας, ακούς εκφράσεις όπως "Rock on αδερφέ!", "Ροκ ή τίποτα ρε μάγκα!"....πες "Μέταλ και τα μυαλά στα σιρκουί", τι είναι αυτό που σε χαλάει ρε παιδί μου, ντρέπεσαι που ακούς μέταλ ή είναι ότι θέλεις να καπελώσεις μία ολόκληρη κουλτούρα που είναι ξεχωριστή (θες δεν θες) από αυτή του μέταλ?
Ακόμα χειρότερα, εκφράσεις όπως "ολα είναι rock n roll"- ε όχι ρε μαλάκα, δεν είναι όλα ροκ εν ρολ.Ροκ εν ρολ είναι ο Chuck berry, είναι οι Stray cats, είναι οι Cramps, δεν είναι ούτε οι σκατοποζεριές σου (=το ανάλογο του λαικοποπ, ούτε ΚΑΝ σκυλάδικο, στην Αμερικη), δεν είναι οι μαλακίες που παίζει ο bon jovi, δεν είναι το black metal που ακους, φυσικά δεν είναι το death metal, και το μεγαλύτερο μέρος του heavy metal δεν έχει ούτε ΙΧΝΟΣ rock n roll. Ποιός ο λόγος λοιπόν να αναφερθείς σε αυτά που παίζεις ως "ροκ εν ρολ??" Τι σκατά, γιατί είναι τόσο ενοχικοί οι μεταλλάδες?Πες "ολα είναι ΜΕΤΑΛ" αφου έτσι και αλλιώς, αυτα που ακούς, μέταλ είναι.
Θυμάμαι, ήμουν πιτσιρικάς, πριν καμιά δωδεκαετία, είχε ένα μεταλ πάρτυ σε ένα μαγαζί-μέταλ όμως έτσι?- και διαφημιζόταν από το ραδιόφωνο ως το "ΡΟΚ ΕΝ ΡΟΛ ΠΑΡΤΥ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ".Σκάει ένας γνωστος μου ροκαμπιλάς (μεγάλος αλογομούρης, του χουν φάει την ζωή τα φρουτάκια και η πρέφα), και τον βλέπω σεκλετιασμένο. "Τι έγινε ρε μλκ, γιατι μούτρα μέχρι το πάτωμα??" " ε τι να σου λέω τώρα ρε μαλάκα, άκουγα ροκ εν ρολ παρτυ και ειπα θα έχει κανένα κουμάντο με Meteors, με κάνα Cochran να ρίξουμε κανέναν χορό,έβαλα την χτένα στην τσέπη, και πήγα.Μπουκάρω μέσα, ακούω κάτι που βαρούσε-μπά λάθος θα έχω κάνει, ας κάτσουμε κανένα μισάωρο μηπως και αλλάξει κάτι.Μπαίνει ενα Motorhead και λεω πως είμαστε σε καλό δρόμο.Μετά σκάνε κάτι ντεθμπλακ δεν ξέρω και πως και τι, τσιμπάω το dj και τον ρωτάω γιατί το κάνει αυτο.Ε μου απαντάει πως όλα είναι ροκ εν ρολ.Ε κάπου εκεί κατάλαβα πως δεν ακούω ροκ εν ρολ ρε παιδί μου, ακούω γιαπωνέζικη τζαζ σαμπλαρισμένη απο τον Τσιλιχρήστο(στα φορτε του τότε έτσι??) και πήρα τα μπούλα μου γιατι έπαιζε και ο Ηρακλής την επόμενη μέρα και δεν ήθελα να χάσω άλλη μία ιστορική βραδυά στο Καυτατζόγλειο".
Φυσικά και στα site, τα ίδια σκατά.Ονομασίες όπως rockmydick.gr, rockonbrothers.gr, μπαίνεις να δείς μία είδηση και διαβάζεις για το πώς χάλασε το πιστολάκι του Rob Halford το 1970, και αν κατουράει ανάποδα ο Phil Anselmo.Τρελές ροκιές δηλαδή."Φιλλλλλαράκι, ελλάδα είσαι, εδώ το ροκ είναι συνυφασμένο με το metal". Όχι ρε συ, δεν είναι,εσείς το κάνατε με το καπέλωμα σας.
Ντάξει,βασικά το χειρότερο είναι ότι κάποιοι με το ζόρι πάνε να μας πείσουν πως το αληθινό ροκ του 80 είναι το a.o.r και το λεγόμενο melodic rock.Μαλακίες ολκής λέω εγώ, το "ροκ" της νοικοκυράς με το τσεμπέρι που χαιδεύεται μονο με την σκέψη του Μαικλ Μπολτον ή της ευτυχισμένης Αμερικάνικης οικογένειας ενώ τρώει το πρωινό της. Ακίνδυνο, άνευρο, αδιάφορο, απευθύνεται στα γνωστά ξενέρωτα μουλάρια που θα ήθελαν να γίνουν γιάππηδες αλλά δεν μπορούν, και ονειροπολούν μέσω αυτής της μουσικής πουστιάς.Αλλά εδώ σε λίγο θα μας πουν ότι ο μεγαλύτερος ηθοποιός που βγήκε το 80 ήταν ο Ντον Τζόνσον, τι ψάχνεις...
Ο Έλληνας είναι ένας ignorant κάφρος, αυτό είναι δεδομένο.Βαφτίζει όπως και όποτε μπορεί οτιδήποτε του κάνει κέφι, αρκεί να ακουστεί καλά στα αυτιά του και κυρίως στα αυτιά των άλλων.Και όλα αυτά, συνδυαζόμενα με την τερατώδη του άγνοια. Σε όλους τους κύκλους γίνεται αυτό.Οι τρανσάδες, χαλαρά τραβάνε τα ίδια.Για αυτούς που ακούγαν συνειδητοποιημένα techno στις αρχές του 90, δεν το συζητάω, αυτοι έτρωγαν στην μάπα τον κάθε άσχετο που άκουγε euro dance και δήλωνε ότι είναι φανατικός οπαδός της techno. Στην "κουλτούρα"(η οποία στην πόλη μου ευτυχώς αυτοπεριορίζεται στο στενό από Ζεύξιδος έως Ικτίνου), έχεις τον κάθε ένα να δηλώνει ΟΤΙ θέλει, χωρίς φυσικά να έχει ψάξει στο ελάχιστο τι σημαίνει να είσαι λάτρης του εξπρεσσιονισμού, του μινιμαλισμού(και πως να είσαι μάνα μου όταν φοράς στα χέρια σου μισό κιλό αλυσίδες γύφτικες που βαράνε σαν τις καμπάνες της πλατείας Duomo), η περσυνή μουσική μόδα εκεί είναι μπανάλ, αλλά όλοι πηγαίνουμε να δούμε λάιβ σαν τα καλά πρόβατα τους James ή τον Moby-έτσι είναι, οι "ανεξάρτητες ρίζες μας" και ο σκεπτόμενος τρόπος ζωής μας στέλνουν κατευθείαν στην αγκαλιά του Tim Booth, να τραγουδάμε όλοι μαζί, αδερφομένοι,This bed is on fire.Το κάναμε και το ροκ χρέος μας για φέτος, το μάθαν όλοι οι φίλοι μας, οπότε δεν έχει πόρτα στα κουλτουροστέκια.Α ναι, έρχεται και το καλοκαίρι, το must της Αμοργού, της Ικαρίας και της Ιου είναι δεδομένο-που αλλού θα μπορέσεις να ξεκουράσεις καλέ αυτό το ανήσυχο πνεύμα?Στις ήρεμες, οικογενειακές,γραφικές παραλίες π.χ της Θάσου?Τσκ-τσκ-τσκ,τρέ μπανάλ και μικροαστικά μην σου πω μανάρι μου."Καλέ συ Δώρα, ο φίλος σου είναι ΠΟΛΥ ΚΑΓΚΟΥΡΑΣ" "καλέ συ κυρα-γαμιόλα έχεις τόσες τρίχες στο χέρι όσες ο Μαλιούφας και περνιέσαι και για καυλόμουνο".
Αυτή η χώρα παίρνει τα σκατά που της αξίζουν, και είμαι πολύ περήφανος, που από μικρό παιδί σχεδόν, δεν είχα κανένα αίσθημα αγάπης προς την πατρίδα(και οποιαδήποτε άλλη).Γιατί απλούστατα, αυτό πλέον μετατρέπει σε πιο εύκολη την φυγή μου(μας) από την χώρα, σύντομα.Έχεις νιώσει ποτέ, γυρνώντας από μία χώρα που σου αρέσει, του εξωτερικού, να παθαίνεις κατάθλιψη πατώντας και μόνο το πόδι σου στην χώρα που γέννησε την φέτα?Εγώ ναι, πάντα.Θα μας λείψει ο τεράστιος ΠΑΟΚ, αλλά αφήνουμε και κάτι πίσω να μας θυμίζει και τις όμορφες στιγμές....και μην ξεχνάτε, η κρίση θα τελειώσει σε 3 βδομάδες από τώρα, το αφεντικό μου που είναι "μέσα στα πράγματα" είχε αυτήν την αποκλειστικότητα, στην προσπάθεια να μην με χάσει.Δεν μου υποσχόσουν μία δισκογραφία των The Sound (μαζί με τα Outsiders και τα προσωπικα του Borland-λεφτά ΕΧΕΤΕ) ρε μάστορα? Πιο εύκολα θα με έπειθες να μείνω εδώ και να βουλιάξω μαζί σου.Θα με έκανε βασίλισσα.
Ντίσκο-ντίσκο,Μπεηζάνη.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.