Just Fuckin Around with you.

Δεν αποτελεί μυστικό ότι γενικά,δεν γουστάρω ΜΙΑ ελλάδα και τους έλληνες (βάλτε μέσα και τους γαμωκύπριους).
Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που με έχουν οδηγήσει σε αυτήν την αντιπάθεια.Είναι η σκατοβλαχιά με την οποία αντιμετωπίζουνε κάθε κατάσταση οι έλληνες.
Αλλά ας μην πλατιάσω,ας γίνω πιό συγκεκριμένος,και ας πιάσω ένα ζήτημα το οποίο το έχω φάει στην μάπα,θέλοντας και μη.Και αυτό είναι,οι Γκιαούρηδες μουσικάντηδες,ανεξαρτήτως είδους.
Δεν είναι τυχαίο πως ο κάθε αποτυχημένος μαλάκας κάνει και μία μπάντα,και το παίζει "καλλιτέχνης".Πιάνοντας τον όρο "καλλιτέχνης",έχω να πω σε αυτα τα πουστόζωα πως δεν είναι ούτε κατα φαντασία κάτι τέτοιο,στην καλύτερη είναι μουσικοί.
Ο κάθε μαλάκας λοιπόν,επειδή παίζει 2 διασκευές black sabbath και τρεις τζουτζουκας πρηστ,ξαφνικά ΨΗΛΩΝΕΙ..αποκτάει εκείνο το βαρυμαγκίτικο περπάτημα που ΓΑΜΑΕΙ ΡΕ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ....ο Ηλίας γίνεται Eliah,ο Κωστας Χατζημασούρης γινεται Kostas Shredder,ο Μάκης Σαμολαδας μεταμορφωνεται σε guitar hero Μac Sam.
Φυσικά,όλα αυτά έρχονται συνακόλουθα με το περπάτημα,το στυλ,την εν γένει συμπεριφορά...δες είσαι μουσικός?Ε ΔΕΝ ΜΠΑΙΝΕΙΣ.ΔΕΝ ΜΠΑΙΝΕΙΣ στην κλίκα μας.
Το τραγικό είναι,ότι όλοι αυτοί οι παπάρες έχουν όνειρα και ψευδαισθήσεις ότι θα γίνουν ΡΟΚ ΣΤΑΡΣ και θα βγάζουν και λεφτα από αυτό,παίζοντας μισό ριφφ την μέρα και προβάρωντας μια φορά τον μήνα.
Παραδίδουν και μαθήματα μουσικού αυνανισμού,αμέ.Κάτσε φουκαρά πιτσιρικά να μάθεις από τον μάστορα του είδους με την σφηνωμένη κουρού στον εγκέφαλο πως να ανεβοκατεβάζεις κλίμακες γρηγορότερα από όσο τον παίζεις για τσόντες της Lisa Ann.Kαι όταν με το καλό μάθεις,"τότε θα μπείς και εσύ στην κλίκα μας-χο-χο-χο..."

Ο οποιοσδήποτε no identity μαλάκας,που δεν μπορει να βρεί σχέση,δεν μπορεί να κάνει σεξ,δεν μπορεί να δεχτεί ρε παιδί μου ότι ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΑΡΧΙΜΑΛΑΚΑΣ ΚΑΙ ΜΙΣΟΣ ΚΑΙ Η ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΙΣΟΠΟΣΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΜΕ ΜΙΑΣ ΧΑΡΤΟΠΕΤΣΕΤΑΣ πάει και χώνεται σε μία μπάντα και το παίζει πρώτη μούρη.Σαφώς,υπάρχουν και οι εξαιρέσεις,αλλά και λίγες είναι,και ξεχωρίζουν πανεύκολα.Είναι συνήθως άνθρωποι που δεν θα σου ΣΠΑΣΟΥΝ ΤΑ ΑΡΧΙΔΙΑ με το πόσο πολύ ΓΑΜΑΕΙ η μπάντα τους,24/24,7/7,365/365.
Ό κάθε ΛΑΚΗΣ πάει και κάνει μία Cover band,την βαφτίζει και "Ροκ"(ενώ παίζει σκατομέταλ),και προσπάθει μέσω διασκευών σε γλειωδίες (από lady gaga ως helloween) να γίνει μάγκας με αρχίδια άλλων,μιάς και οι δικές του συνθέσεις (αν ποτέ μπορέσει να γράψει) θα είναι είτε αστείες αντιγραφές είτε αρχιδιές για να γελάει ο κόσμος.
Έχεις από την άλλη τον Μίλτο από την Ταραχώδη Συμπλοκή.Φουλ το ραφτό mob 47,"μάγκα μας τσέκαρες?πάρε το σπλιτάκι μας με τους Dibedibedideday από την Παταγονία,γαμάνε και αυτοί λέμε".Πας μετά εσύ το λάχανο,το αγοράζεις,το ακούς ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ,και το συμπέρασμα είναι το ίδιο με αυτό των προηγούμενων 400 ελληνικών "ΚΑΡΑΤΡΟΥ ΟΜΩΣ Ε?" punk μπαντών.Ξεπατίκωμα ήδη γνωστών μπαντών.Αν πραγματικά έπαιζαν μπροστά σε κανένα σοβαρό κοινό προς Αμερική μεριά το γέλιο θα έρεε άφθονο.Αλλά ξέχασα,ειναι ΤΡΟΥ ρε παιδί μου....

Το καλύτερο όμως είναι άλλο.ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ δουλεύουν στο στουντιο.5 μήνες ρε μάγκα τι στον πούτσο ηχογραφείς?Και πάντα το αποτέλεσμα είναι το ίδιο,πεζό,λίγο και βαρετό.Και η διεθνής καταξίωση θα έρθει στο επόμενο δίσκο,ο οποίος σωστά μαντέψατε!θα βγεί σε άλλα 5 χρόνια από τώρα!

Ελάχιστα άτομα και μπάντες έχω συναντήσει που να είναι down to earth,που να παίζουν απλα για να γουσταρουν (και οχι για να βγαλουν γκομενα),που να ειναι και αφοσιωμενοι οπαδοί της μουσικης που ακουν και παιζουν,που να αναπνεουν αυτη την φάση με όλη τους την ζωή.Bullets,Frantic Five,Anti Mob κάποια παραδείγματα που υπάρχουν και σήμερα.Αλλά αυτοί,δεν σπάνε αρχίδια.Δεν πουλάνε μούρη.Δεν το παίζουν έξυπνοι.Μιλάνε σε όσους τους απευθύνουν τον λόγο,και δεν το παίζουν ντίβες στυλ "ο τραγουδιστης μας δεν δίνει συνεντευξεις επειδή είναι πολιτική της εταιρείας".Αλλα ξέρετε κάτι?Αυτοί δεν τρέφουν απατηλά ροκ εν ρολλ όνειρα,πουτάνες και σαμπάνιες.ΓΟΥΣΤΑΡΟΥΝ και παίζουν.Δεν αντιμετωπίζουν την μουσική τους σαν την βιοποριστική τους πουτάνα,αλλά σαν μέσο εκτόνωσης και εκφόρτισης συναισθημάτων.Έχει δεί κανείς από τους shredders,posers αρχιπαπάρες π.χ τους Bullets ζωντανά?Αν τους έβλεπαν,θα πάθαιναν σοκ με ένα μάτσο 40αρηδες να τα ΣΠΑΝΕ,και μετά όλοι αυτοί οι σοβαροφανείς γατούληδες (που κάθονται στην σκηνή σαν αγγουρια και με ταχύτητα κινήσεων σκίαχτρων)θα μπορούσαν απλά να ΠΑΡΑΙΤΗΘΟΥΝ ρε παιδί μου,να γυρίσουν στην daily job και να πούνε:

ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΡΟΚ ΣΤΑΡΣ.

Lemmy Kilmister-A legend or a foe?

sΚαι τώρα,ήρθε η στιγμή να αυξήσω τις λεγεώνες των εχθρών μου σε εκατοντάδες χιλιάδες.....

Είναι αλήθεια.Από τους Motorhead μου αρέσουν 10-12 τραγούδια.Όχι παραπάνω.Δεν μπορώ να εντοπίσω τι ήταν αυτό που μου την έσπαγε πάνω τους.Να ήταν η βλαχοροκιά?Τα τραβηγμένα mid tempo κομμάτια που βαριόμουν την ζωή μου?Η φωνή του Lemmy που μου θύμισε έναν  γέρο στην γειτονιά μου ενώ άφηνε τον επιθανάτιο ρόγχο του?Πραγματικά,δεν ξέρω τι είναι αυτό που πάντα με έκανε να τους βλέπω ώς μία αδιάφορη μπάντα.

Η πλάκα είναι πως μου αρέσουν μπάντες που έχουν επηρεαστεί άμεσα από τους Motorhead.Οι Zeke,GBH,Voivod,Battalion of Saints,Blitz.Αλλά αυτές οι μπάντες δεν είχαν ούτε βλαχοροκιά,ουτε έναν ημιθανή να τραγουδάει,ούτε mid tempo που σε έπιανε σπαρίλα.Just the basics.

H αλήθεια είναι πως μου την έσπαγε απίστευτα ο Lemmy.Σε όλα του.Στην δήθεν μαγκιά που πουλούσε,στο βλαχοχουλιγκανιλίκι (ένας μόνο από τους Cockney Rejects αρκεί για να σου κάνει τον κώλο σουβλάκι),αλλά κυρίως το γεγονός ότι ήταν ο μεγαλύτερος πιανόλας,και ο μεγαλύτερος hipster που υπήρξε ποτέ στην ιστορία.Ναί,σωστά διαβάζεις.

Ξεκίνησε σαν χίππης στην δεκαετία του 60.Την δεκαετία του 70 συνέχισε να είναι χίππης ώσπου την είδε πανκ.Έπειτα,χέβυ μέταλ (αμήν).Πιό μετά,Ροκ εν ρόλ.Ξανά πίσω στο χέβυ μέταλ και ξανά πίσω στο ροκ εν ρολ,που εξάλλου είναι ο πιο απροσδιόριστος όρος.
Κολλητιλίκια με μηχανόβλακες τσοπερόβλαχους,με μεταλλάδες,με πανκς,με ροκαμπιλια,με ότι σκατα θέλεις,αρκεί ρε παιδί μου να ακόυγεται το όνομα των Μοτορβλακέντιων.
Έτσι λοιπόν,έφτασε στην θέωση και πλέον θεωρείται η μεγαλύτερη "ροκ εντ ρολ" μορφή παγκοσμίως εν ζωή.
Άνθρωποι που ΟΡΙΖΟΥΝ το ροκ εν ρολ,όπως ο Fred και η Toody Cole,όπως ο Greg Sage,με καριέρες που ξεκινάνε από το 1960 και συνεχίζουν μέχρι σήμερα,που κινούνται στην underground σκηνή με πάθος,με εκπληκτικές μουσικές και στίχους (και όχι "αντιο τσουλα αντιο"),είναι από άγνωστοι έως απαξιωμένοι.Λογικό,αυτοί δεν έγιναν ποτέ εξώφυλλο στο Metal Hammer και δεν κυκλοφόρησαν δίσκο στην Spv.

Εκείνο όμως που πραγματικά ΣΙΧΑΙΝΟΜΑΙ σε αυτό το γέρικο ψοφίμι είναι το "κολλημα" του με τον Β Παγκόσμιο,ή να το πω καλύτερα η πολεμοκαυλίαση που έχει....πιστεύω πως αν βλέπαμε μια οποιαδήποτε μπάντα με μπλουζάκια Totenkopf,με Iron Cross γερμανικής εποχής και με κράνη των SS θα την βαφτίζαμε για πλάκα ως φασίστες.Τον lemmy όμως όχι ε?Ε βέβαια,έχει το άβατο αυτός...άσε που είναι "συλλέκτης" και τίποτα παραπάνω....Το γεγονός ότι είχε πάρε δώσε με φασίστες bikers/choppers και με τον Ian Stuart Donaldson?έλα μωρέ,στις παλιές μέρες όλοι ήταν φίλοι με όλους....Αλλά o Lemmy έστειλε και στεφάνι στην κηδεία του αρχιμαλάκα που ίδρυσε το Blood and Honour.Σωστά?
Εγώ ξέρω πως αν ένας φίλος μου ήταν οκ,γινόταν φασίστας,θα έτρωγε όχι μόνο πούλο από εμένα,αλλά και μερικά κλωτσομπούνια για παραδειγματισμό.Και στην κηδεία του,ένα τσουβάλι σκατά θα άφηνα επάνω στο τάφο του,και όχι στεφάνι.
Αλλά ξέχασα.O Lemmy είναι υπεράνω όλων.Είναι ο θεός ο ίδιος.Και την μάνα σας να σκοτώσει,ο Lemmy είναι μωρέ,δικαιολογείται.
Πρόβατα των Motorhead,Τσίρκο του ροκ εν ρολ.

Old School vs new school

Αρχέγονη κόντρα.Όσο περνάν τα χρόνια,εξελίσσεται.Οι παλαίουρες εναντίον των νιούφηδων.Σε όλα τα μουσικά κινήματα υπήρξε και θα υπάρχει αυτή η κόντρα.
Σιχαίνομαι κάργα τους "παλιούς" και την κωλογαμημένη νοοτροπία "τίποτα καλό δεν βγαίνει σήμερα,ο τελευταίος καλός δίσκος ήταν το Rocket to Russia" και άλλες τέτοιες μαλακίες που πετάνε συνεχώς.Μου την δίνει απίστευτα η νοοτροπία "ότι ήταν 80ς ήταν και καλό,άλλες αγνές εποχές τότε,και είμασταν πιο τρου και αγνοί από εσάς κωλόπαιδα".Αυτό που δεν λένε όμως για τότε είναι ότι τότε ήταν μόδα να είσαι χουλιγκάνι,και να ακούς ότι πιό αλητικο υπήρχε για να το παίζεις αγριάδα στα κοριτσόπουλα.
Οι περισσότερες μπάντες που ακούω και γουστάρω προέρχονται από εκείνη την εποχή,τα τέλη 70ς εως τέλη 80ς.Σιγουρα,ο ρυθμός με τον οποίο βγαίνουν οι νέες κυκλοφορίες ειναι καταιγιστικός,και υπάρχει πολυ περισσότερη σαβούρα από τότε,αλλά και εξαιρετικές κυκλοφορίες (Goodnight Loving,The Marked Men,Government Warning είναι μπάντες που χαρακτηριστικά,εχουν βγάλει τρελές δισκάρες).Γενικά,τα γούστα μου είναι old school,αλλά δεν απαξιώνω την συγχρονη σκηνή.Και προτιμώ χίλιες φορές καυλώμενα πιτσιρίκια να γουστάρουν τρελά τους Fucked Up παρα γεροκατάδικους να μου πρήζουν τα αρχίδια με "την τελευταία αληθινή μπάντα" πχ τους The Jam(που τους γουστάρω,χωρις παρεξήγηση.

Εκτιμώ απίστευτα άτομα όπως ο Al Quint,που ακόμα και σε αυτήν την ηλικία (48 ετών),ακούει με πάθος Parlamentarisk Sodomi αλλά και Buzzcocks,Νegazione αλλά και The Okmoniks.Νο school is the good school. :)